ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਮਸਤ-ਮਲੰਗ مست-ملنگ

پنجابی لئی تھلے رول کرو

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ

اسیں مست ملنگ

ਰਾਤੀਂ ਚਾਨਣੀ ਚੰਨੇ ਦੀ

ਦਿਨੇ ਸੂਰਜਾਂ ਦੀ ਲੋਅ

ਸਾਡੇ ਰਹੇ ਅੰਗ-ਸੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਤੇਰੇ ਨੀਲੇ-ਨੀਲੇ ਨੈਣੀਂ

ਛੁਪੀ ਲੋਹੜਿਆਂ ਦੀ ਸੰਗ

ਸਾਨੂੰ ਕਰਦੀ ਏ ਤੰਗ..

ਜ਼ਰਾ ਅੱਖਾਂ ਕਰ ਬੰਦ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਜਦੋਂ ਭਗਵੀਂ ‘ਜੀ ਬੱਦਲੀ

ਕੋਈ ਉੱਡੇ ਅਸਮਾਨੀਂ

ਸਾਡਾ ਨੱਚੇ ਅੰਗ-ਅੰਗ..

ਅਸਾਂ ਵਗਦੀਆਂ ਪੌਣਾਂ

ਕੋਲੋਂ ਖਾਧੈ ਸਦਾ ਡੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਮੁੱਕੇ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਰੰਗ

ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲਈਏ ਚੰਦ

ਕਿਸੇ ਤਿੱਤਲੀ ਦੇ ਸੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਸਾਡੀ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚੋਂ

ਡੁੱਲ੍ਹੇ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਮੰਗ

ਆਵੇ ਕਣ-ਕਣ ਵਿੱਚੋਂ

ਬੱਸ ਇਸ਼ਕ-ਤਰੰਗ..

ਕਿਸੇ ਝੁਮਕੇ ਦੇ ਉੱਤੇ

ਸਾਡੀ ਝੂਟਦੀ ਉਮੰਗ..

ਆਵੇ ਇਸ਼ਕ-ਤਰੰਗ..

ਕਿਸੇ ਮੋਰਨੀ ਦਾ ਖੰਭ

ਭਰੇ ਕਵਿਤਾ ‘ਚ ਰੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਓਹਦੇ ਮੁੱਖ ਉੱਤੇ ਖੇਡੇ

ਚਿੱਟੀ ਸਾਵਣੇ ਦੀ ਧੁੱਪ

ਓਹੋ ਰਹਿੰਦੀ ਚੁੱਪ-ਚੁੱਪ..

ਕੋਈ ਗੁੰਮਸੁੰਮ ਰੁੱਤ..

ਓਹਦੇ ਰਾਹਾਂ ‘ਚ ਵਿਛਾਈ

ਜਾਵਾਂ ਚਾਨਣੀ ਦੀ ਸੇਜ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਭਰ ਬੁੱਕ-ਬੁੱਕ..

ਓਹਦੀ ਤੋਰ ਦੀ ਸੰਜੀਦਗੀ

‘ਚ ਡੁੱਬ ਗਿਆ ਚੰਦ..

ਓਹਦੇ ਚਿੱਟੇ-ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ..

ਓਹਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ

ਓਹਦੀ ਸੋਨੇ-ਰੰਗੀ ਵੰਗ

ਜੀਹਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਏ ਯਾਰਾ

ਆਪਾਂ ਜੀਵਣੇ ਦਾ ਢੰਗ

ਸਾਡਾ ਢੰਗ ਬੇ-ਢੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਤੱਕ ਤੋਤਿਆਂ ਦੀ ‘ਡਾਰ

ਆਉਂਦੀ ਸਾਹਾਂ ‘ਤੇ ਬਹਾਰ..

ਗੁਲਾਚੀਨ ਉੱਤੇ ਬੈਠੀ

ਕਾਲੀ ਚਿੜੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼

ਸੁਣਾਂ ਅੱਖਾਂ ਕਰ ਬੰਦ..

ਘੁੱਗੀ ਕਰੇ ਘੂੰ-ਘੂੰ

ਜਦੋਂ ਜਦੋਂ ਮੰਦ-ਮੰਦ..

ਸੱਚੀਂ ਦਿਲ-ਦਰਵਾਜ਼ੇ

ਵਿੱਚੋਂ ਆਵੇ ਲੰਘ-ਲੰਘ..

ਰਾਤ-ਰਾਣੀ ਦੀ ਸੁਗੰਧ

ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਗੁਲਕੰਦ

ਖੋ ਜਾਈਏ ਮਿੱਠੇ ਰੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਛਿੜੇ ਕੰਬਣੀ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ

ਜਦੋਂ ਲਗਦੀ ਏ ਠੰਡ..

ਨੀਲੇ-ਨੀਲੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ

ਲੱਭ ਲਈਏ ਕੋਸਾ ਰੰਗ..

ਸੂਹੇ-ਸੂਹੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ

ਸੇਕਾਂ ਚੰਗਿਆ‌ੜੇ ਚੰਦ..

ਕਿਤੇ ਚੁੰਨੀ ਗੁਲਾਨਾਰੀ

ਉੱਡੀ ਜਾਂਦੀ ਫੁਲਕਾਰੀ..

ਕਰ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬੰਦ

ਭਰਾਂ ਸੁਪਨੇ ‘ਚ ਰੰਗ.

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਪਿੜ ਜਦੋਂ

ਨੱਚਦੇ ਨੇ ਤਾਰੇ..

ਆਉਂਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਹੁਲਾਰੇ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਾਵਾਂ ਵਾਰੇ-ਵਾਰੇ

ਉੱਤੋਂ ਬੋਲੀ ਉੱਤੇ ਬੋਲੀ

ਪਾਵੇ ਦੁੱਧ ਚਿੱਟਾ ਚੰਦ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਕਾਲੀ ਕਿੱਕਰ ਤੇ ਬੈਠੇ

ਚਿੱਟੇ ਬਗਲੇ ਨੂੰ ਵੇਖ

ਫੁੱਟੇ ਮੱਥੇ ‘ਚੋ ਉਜਾਲਾ

ਮੁੱਕੇ ਕਾਲਖਾਂ ਦਾ ਰੰਗ..

ਸਾਡੇ ਯਾਰ ਨੇ ਨਿਹੰਗ

ਪੀਣ ਘੋਟ-ਘੋਟ ਭੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਭਾਂਵੇ ਖੇੜਿਆਂ ਦੀ ਜੰਝ

ਪਾਵੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਭੰਗ..

ਮੇਰੇ ਤਖ਼ਤ-ਹਜਾਰੇ

ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੱਕਣੇ ਨਾ ਰੰਗ..

ਸੁੱਚੀ ਆਸ਼ਿਕੀ ਦੇ ਰੰਗ.

ਮੇਰੀ ਹੀਰ ਵਾਲੇ ਝੰਗ

ਰਹੂ ਛਣਕਦੀ ਵੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਗੀਤ-ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ

ਪਿੱਛੇ ਆਂਵਲੇ ਦੀ ਟਾਹਣੀ..

ਲਾਇਆ ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚ

ਤੁਲਸੀ ਦਾ ਸਾਵਾ ਸਾਵਾ

ਬੂਟਾ ਦੇਵੇ ਪਲਾਂ ‘ਚ ਆਰਾਮ

ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਗੀਤਾਂ

ਤਾਈਂ ਛਿੜ ਜਾਂਦੀ ਖੰਘ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਇਹ ਜੋ ਮੋਢਿਆਂ ਨੂੰ ਛੂਣ

ਸਾਡੇ ਲੰਬੇ-ਲੰਬੇ ਕੇਸ

ਸਾਨੂੰ ਡਾਢੇ ਨੇ ਪਸੰਦ..

ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਮੁਟਿਆਰ

ਵਾਂਗੂੰ ਕਰ ਲਈਏ ਗੁੱਤ

ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਾ ਸੰਗ..

ਸਗੋਂ ਯਾਦ ਆਵੇ ਓਹਦੀ

ਜੀਹਨੇ ਮਾਰਿਆ ਸੀ ਡੰਗ

ਕਾਲੀ-ਕਾਲੀ ਗੁੱਤ ਸੰਗ..

ਫੁੱਟੇ ਰਾਂਗਲੀ ਤਰੰਗ..

ਕਦੇ ਛੱਡ ਲਈਏ ਖੁੱਲੇ

ਲੋਕੀਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਦੰਗ..

ਐਵੇਂ ਟੋਕ ਨਾ ਨੀਂ ਮਾਏ

ਆਪੋ-ਆਪਣੇ ਨੇ ਰੰਗ..

ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਫੁੱਟਿਆ

ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪੰਧ..

ਏਹੇ ਕਰਜ਼ਾ ਨਾ ਲਹਿਣਾ

ਲਿਖ ਦੋ-ਚਾਰ ਬੰਦ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ..

ਰਾਤੀਂ ਚਾਨਣੀ ਚੰਨੇ ਦੀ

ਦਿਨੇ ਸੂਰਜਾਂ ਦੀ ਲੋਅ

ਸਾਡੇ ਰਹੇ ਅੰਗ-ਸੰਗ..

ਅਸੀਂ ਮਸਤ-ਮਲੰਗ…

راتیں چاننی چنے دی

دنے سورجاں دی لو

ساڈے رہے انگ-سنگ

اسیں مست-ملنگ

تیرے نیلے-نیلے نینیں

چھپی لوہڑیاں دی سنگ

سانوں کردی اے تنگ..

ذرا اکھاں کر بند..

اسیں مست-ملنگ

.. جدوں بھگویں جیہی  بدلی

کوئی اڈے اسمانیں

ساڈا نچے انگ-انگ

اساں وگدیاں پوناں  (ہواواں)

کولوں کھادے سدا ڈنگ..

اسیں مست-ملنگ

مکے گیتاں وچوں رنگ

گلاں کر لئیے چند

کسے تتلی دے سنگ..

اسیں مست-ملنگ..

ساڈی ارداس (دْعا) وچوں

ڈلہے اکو-اک منگ

آوے کن-کن وچوں

بسّ عشقَ-ترنگ..

کسے جھمکے دے اتے

ساڈی جھوٹدی امنگ..

آوے عشقَ-ترنگ..

کسے مورنی دا کھنب

بھرے کویتا  (نظم)’چ رنگ..

اسیں مست-ملنگ..

اوہدے مکھ اتے کھیڈے

چٹی ساونے دی دھپّ

اوہو رہندی چپّ-چپّ..

کوئی گم سمّ رتّ..

اوہدے راہاں ‘چ وچھائی

جاواں چاننی دی سیج

میں تاں بھر بکّ-بکّ..

اوہدی تور دی سنجیدگی

‘چ ڈبّ گیا چند..

اوہدے چٹے-چٹے دند..

اوہدے وانگوں چپّ رہندی

اوہدی سونے-رنگی ونگ

جیہتوں سکھیا اے یارا

آپاں جیونے دا ڈھنگ

ساڈا ڈھنگ بے-ڈھنگ..

اسیں مست-ملنگ..

تکّ طوطیاں دی ‘ڈار

آؤندی ساہاں ‘تے بہار..

گلاچین اتے بیٹھی

کالی چڑی دی آواز

سناں اکھاں کر بند..

گھگی کرے گھوں-گھوں

جدوں جدوں مند-مند..

سچیں دل-دروازے

وچوں آوے لنگھ-لنگھ..

رات-رانی دی سگندھ

وچّ پا کے  گل قند

کھو جائیے مٹھے رنگ..

اسیں مست-ملنگ..

چھڑے کمبنی ساہاں نوں

جدوں لگدی اے ٹھنڈ..

نیلے-نیلے نیناں وچوں

لبھّ لئیے کوسا رنگ..

سوہے-سوہے بلھاں وچوں

سیکاں چنگیا‌ڑے چند..

کتے چنی گلاناری

اڈی جاندی پھلکاری..

کر اکھاں وچّ بند

بھراں سپنے ‘چ رنگ.

اسیں مست-ملنگ..

امبراں دے پڑ جدوں

نچدے نے تارے..

آؤندے دل نوں ہلارے

میں تاں جاواں وارے-وارے

اتوں بولی اتے بولی

پاوے دودھ چٹا چند..

اسیں مست-ملنگ..

کالی ککر تے بیٹھے

چٹے بگلے نوں ویکھ

فٹے متھے ‘چو اجالا

مکے کالکھاں دا رنگ..

ساڈے یار نے نہنگ

پین گھوٹ-گھوٹ بھنگ..

اسیں مست-ملنگ..

بھانوے کھیڑیاں دی جنج

پاوے رنگ وچّ بھنگ..

میرے تخت- ہزارے

وچوں مکنے نہ رنگ..

سچی عاشقی دے رنگ.

میری ہیر والے جھنگ

رہو چھنکدی ونگ..

اسیں مست-ملنگ..

گیت-نیناں دی کہانی

پچھے آنولے دی ٹاہنی..

لایا ویہڑے وچّ

تلسی دا ساوا ساوا

بوٹا دیوے پلاں ‘چ آرام

جدوں کدے میرے گیتاں

تائیں چھڑ جاندی کھنگ..

اسیں مست-ملنگ..

ایہہ جو موڈھیاں نوں چھون

ساڈے لمبے-لمبے کیس

سانوں ڈاڈھے نے پسند..

کدے کسے مٹیار

وانگوں کر لئیے گتّ

سانوں کسے دی نہ سنگ..

سگوں یاد آوے اوہدی

جیہنے ماریا سی ڈنگ

کالی-کالی گتّ سنگ..

فٹے رانگلی ترنگ..

کدے چھڈّ لئیے کھلے

لوکیں رہِ جاندے دنگ..

ایویں ٹوک نہ نیں مائی

آپو-اپنے نے رنگ..

تیرے پیراں وچوں پھٹیا

ہے زندگی دا پندھ..

ایہے قرضہ نہ لہنا

لکھ دو-چار بند..

اسیں مست-ملنگ..

راتیں چاننی چنے دی

دنے سورجاں دی لو

ساڈے رہے انگ-سنگ..

اسیں مست-ملنگ