ਕਾਮ ਤਾਂ ਚਹੁੰ ਕੂਟੀਂ ਹੈ ਨੱਚਦਾ..
ਕਾਮ ਤਾਂ ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ..
ਕਾਮ ਤਾਂ ਲਾਟਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੱਚਦਾ..
ਕਾਮ ਤਾਂ ਹੱਡਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਚਦਾ..
ਕਾਮ ਤਾਂ ਕਣ ਕਣ ਵਿਚੋਂ ਮੌਲੇ..
ਕਾਮ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਲਹੂ 'ਚੋਂ ਖੌਲੇ..
ਚੰਨ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੌਣ ਹੈ ਕਾਮੀ
ਰਾਤੀਂ ਅੰਬਰੀਂ ਖਿੜ ਖਿੜ ਆਵੇ..
ਨੀਰ ਦੀ ਨਿਰਮਲ ਦੇਹੀ ਅੰਦਰ
ਮਿੱਠੀ ਜਿਹੀ ਪੀੜਾ ਛਿੜ ਜਾਵੇ..
ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਧੁਖਧੁਖੀ ਹੈ..
ਕਾਮ ਤੋਂ ਊਣਾ ਜਨਮ ਦੁਖੀ ਹੈ..
ਕਾਮ ਦੇ ਆਟੇ ਜਜ਼ਬੇ ਗੁੰਨ੍ਹ੍ਕੇ
ਪਿਆਰ ਪੜੇਥਣ ਲਾ ਕੇ..
ਦਿਲ ਦਾ ਚੁੱਲ੍ਹਾ..
ਅੱਗ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ
ਸਾਵਾਂ ਸੰਗ ਮਘਾਕੇ..
ਸਾਂਝਾਂ ਵਾਲਾ ਤਾਮ ਪਕਾ ਕੇ
ਰੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਫਿਰ ਖਾਈਏ..
ਜੱਗ ਅੰਦਰ ਵਰਤਾਈਏ..
ਜਗਤ ਪਸਾਰਾ ਕਾਮ ਰਚਾਇਆ
ਹਰ ਸਾਹ ਆਦਮ ਹਵਾ ਦਾ ਜਾਇਆ..
ਕਾਮ ਖਰਾ ਹੈ ਕੁੰਦਨ ਦੇ ਤੁੱਲ..
ਚੁੰਝ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚੁੰਝ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ
ਪੈਰਾਂ ਉੱਤੇ ਪੈਰ ਟਿਕਾ ਕੇ
ਸਾਰਸ ਜੋੜਾ ਕਾਮ 'ਚ ਖੋ ਜਾਏ
ਸਮਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ..
ਜਾਵੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਭੁੱਲ..
ਕਾਮ ਖਰਾ ਹੈ ਕੁੰਦਨ ਦੇ ਤੁੱਲ..
ਸ਼ਾਮਾਂ ਢਲੀਆਂ ਮੰਡੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ
ਮੱਧਮ ਲੋਏ ਪਰਦੇ ਤਾਣੇ...
ਵਣਜ ਕਾਮ ਦੇ ਲੱਖ ਬਿਮਾਰੀ
ਕੂੰਜ ਦੀ ਵੇਦਨ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਣੇ..
ਰੇਡ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਝੂਠੀਆਂ ਸਿਹਤਾਂ
ਸੰਗ ਡਾਕਟਰਾਂ ਗੰਢ-ਤੁੱਪ ਹੋਈ..
ਹੁਸਨ ਸੇਕ ਕੇ ਓਹ ਤੁਰ ਚੱਲੇ
ਵਰਦੀ ਵਾਲੇ ਅੱਖੋਂ ਕਾਣੇ...
ਜਬਰੀਂ ਚੁੱਕੀਆਂ ਕੱਚੀਆਂ ਦੇਹਾਂ
ਵੇਖ ਕੇ ਕੋਠੇ ਵਾਲੀ ਹੱਸੇ..
ਓਹਦਾ ਤਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਜੀ ਵੱਸੇ
ਵਿੱਚ ਬਜ਼ਾਰੀਂ ਕਾਮ ਵਿਕੇ ਜੋ
ਸ਼ੌਂਕ ਦੀ ਖਾਤਿਰ..
ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਖਾਤਿਰ..
ਵਿੱਚ ਬਜ਼ਾਰੀਂ ਕਾਮ ਵਿਕੇਂਦਾ..
ਉਫ਼ ..!!!!!!
ਇਹਨਾਂ ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ
ਕੋਈ ਤਾਂ ਸਮਝੇ ਜਾਣੇ..
ਸੇਕ ਤੋਂ ਊਣਾ ਸਾਕ ਤੋਂ ਊਣਾ
ਕਾਮ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਖਾਵੇ..
ਲੱਜਿਆ ਤੇ ਇਖਲਾਕ 'ਚ ਬੱਝਾ
ਕੌਤਕ ਨਵੇਂ ਰਚਾਵੇ..
ਘਰ ਘਰ ਪੂਜਿਆ ਜਾਵੇ..
ਬੰਸੀ ਪਿਆ ਵਜਾਵੇ..!!!
ਸਾਵਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਅੰਬਰੋਂ
ਕਾਮ ਸਦਾ ਕੋਈ ਪਈ ਪੁਕਾਰੇ..
ਪਰ ਕੁਝ ਬੱਦਲਾਂ ਚਿੱਟੇ ਦਿਹੁੰ ਨੂੰ
ਕੀਤੇ ਕਾਲੇ ਕਾਰੇ...
ਕੀਤੇ ਕਾਲੇ ਕਾਰੇ..
No comments:
Post a Comment