ਉਦਾਸੀ..

ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ 

ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ਨਾ...

ਤਾਂ ਸੁਣ....

ਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਹੈ

ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ

ਜੋ ਕਦੇ ਮਿਲੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ....

ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਝਪਕ ਤੋਂ ਵੀ 

ਸਹਿਮ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ...

ਸ਼ਰਮਾਕਲ ਜਿਹੀ...

ਡਰਾਕਲ ਜਿਹੀ..

ਓਹਦੇ ਬੋਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ 

ਕਬਰਾਂ ਵਰਗੀ ਚੁੱਪ ਸੀ...

ਖੌਰੇ ਓਹਨੂੰ ਕਾਹਦਾ ਦੁੱਖ ਸੀ..

ਖੌਰੇ ਓਹਨੂੰ ਕਾਹਦੀ ਭੁੱਖ ਸੀ..

ਹੈ ਬੜੀ ਭੋਲੀ ਸੀ...

ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੀ...

ਹਾਂ ਸੱਚ..!! 

ਓਹ ਰੱਬ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਸੀ..

ਤ੍ਰੇਲ-ਭਿੱਜੀ ਸਰਘੀ ਹਰ ਰੋਜ਼

ਓਹਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਦੀ..

ਰਾਤ ਨੂੰ ਚਾਨਣੀ ਕਿੰਨਾ-ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ 

ਓਹਦੀਆਂ ਤਲੀਆਂ 'ਤੇ ਨਚਦੀ ਰਹਿੰਦੀ...

ਪਰ ਓਹ ਸਦਾ ਚੁੱਪ-ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ

ਜਿਵੇਂ ਗੂੰਗੀ ਹੋਵੇ....

ਜੇਹੜੇ ਚੁੱਪ-ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੋਲਦੀਆਂ ਨੇ..

ਪਰ ਮੈਂ ਜਦ-ਜਦ ਵੀ 

ਓਹਦੇ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਅਬਾਰਤ 

ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ...

ਮੈਂ ਉਲਝਦਾ ਗਿਆ..

ਗੁਆਚਦਾ ਗਿਆ..

ਪਤਾ ਨੀ ਕੈਸੀ 

ਰਹੱਸਮਈ ਕੁੜੀ ਸੀ ਓਹ....

ਪਤਾ ਨੀ ਕੇਹੜੇ ਦੇਸੋਂ ਆਈ ਸੀ..

ਓਹਦੀ ਗੁੱਤ ਬੜੀ ਲੰਬੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ 

ਕਾਲੀ-ਕਾਲੀ....

ਜੀਹਦੇ ਵਿੱਚ ਚੁੱਪ ਗੁੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ..

ਵਾਲ ਸਿੱਧੇ ਵਾਹੁੰਦੀ ਸੀ...

ਚੀਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੱਢਦੀ...

ਚੀਰ ਤਾਂ ਦਿਲ 'ਤੇ ਪਤਾ ਨੀ

ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਸੀ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ....

ਮੈਂ ਜਦ-ਜਦ ਵੀ ਉਸਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ 

ਖਿੜਿਆ-ਖਿੜਿਆ ਸੂਹਾ ਸੂਹਾ 

ਰੰਗ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ

ਤਾਂ ਓਹ ਰੋਣ-ਹਾਕੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ..

ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਗਲ ਲੱਗਕੇ

ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰਕੇ ਰੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ...

ਪਰ ਓਹ ਡਰਦੀ ਸੀ....

ਓਹ ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਝਪਕ ਤੋਂ ਵੀ 

ਸਹਿਮ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਸੀ...

ਸ਼ਰਮਾਕਲ ਜਿਹੀ...

ਡਰਾਕਲ ਜਿਹੀ..

ਉਸ ਵਿੱਚ ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਸੀ 

ਪਰ ਮਰਜਾਣੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ 

ਜਾਣਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ..

ਜਾਂ ਫਿਰ ਓਹ ਜਾਣਦੀ ਹੀ 

ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੀ...

ਰੱਬ ਜਾਣੇ ਜਾਂ ਓਹ 

ਹਨੇਰੀ ਗੁਫਾ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ....

ਜਦ-ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਉਸ ਵੱਲ

ਮੈਲੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਵੇਖਦਾ ਤਾਂ 

ਉਸ ਵੱਲ ਤੱਕ ਕੇ ਇੰਝ ਲਗਦਾ 

ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਮੇਰਾ ਆਸਰਾ

ਤੱਕ ਰਹੀ ਹੋਵੇ..

ਪਰ ਮੂੰਹੋਂ ਬੋਲ ਨਾ ਸਕਦੀ ਕੁਝ 

ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ.................

ਗਰਦਨ ਜ਼ਰਾ ਨੀਵੀਂ ਕਰਕੇ 

ਤੁਰਦੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਨਾਲ ਨਾਲ 

ਆਪਣੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਨਾਲ 

ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ..

ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖ 

ਦਿੱਤੇ ਮੈਂ..ਤੂੰ ਵੀ ਕਿਵੇਂ 

ਮਸੋਸਿਆ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ 

ਇੱਕ ਅਭਾਗਣ ਨਾਲ ਰਹਿਕੇ..

ਓਹਦੇ ਨੈਣ-ਨਕਸ਼ ਮੇਰੇ ਯਾਰਾਂ 

ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭਾਉਂਦੇ..

ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਯਾਰ ਇਹ ਤਾਂ 

ਟੀਰੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ

ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਏ...

ਓਹ ਝੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦੇ

ਕਿ ਮੈਂ ਓਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਲੋਅ ਵਿੱਚ

ਕਿੰਝ ਬਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਦਿਨ-ਬ-ਦਿਨ..

ਅਚਾਨਕ,

ਓਹ ਚੁੱਪ ਵਰਗੀ ਚੁੱਪ ਕੁੜੀ

ਪਤਾ ਨੀਂ ਚੁੱਪ-ਚਪੀਤੇ ਕੇਹੜੇ 

ਚੁੱਪ ਦੇ ਦੇਸ ਚਲੀ ਗਈ..

ਮੁੜਕੇ ਨੀ ਆਈ ...

ਖੌਰੇ ਨੈਣਾਂ 'ਚ ਰਾਜ਼ ਛੁਪਾਕੇ 

ਕੇਹੜੀਆਂ ਉੱਜੜੀਆਂ

ਥਾਵਾਂ ਦੀ ਬੇਲਨ ਬਣ ਗਈ..

ਖੌਰੇ ਕਿੰਨ੍ਹਾਂ ਆਵਾਰਾ ਪੌਣਾਂ ਦੀ

ਉਂਗਲੀ ਫੜ ਲਈ ਮਰਜਾਣੀ ਨੇ..

ਸ਼ਾਇਦ ਉਦਾਸੀ ਬਣਕੇ

ਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ 'ਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ..

ਹਾਂ..ਇਹ ਉਦਾਸੀ ਓਹੀ ਕੁੜੀ ਹੈ...

ਜੋ ਕਦੇ ਮਿਲੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ....

ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਝਪਕ ਤੋਂ ਵੀ 

ਸਹਿਮ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ...

ਸ਼ਰਮਾਕਲ ਜਿਹੀ...

ਡਰਾਕਲ ਜਿਹੀ..

ਓਹੀ ਕੁੜੀ..

..harman